Ne kjliene Nobaschoft en sikj selfst
De Bibel jeft ons dän Plon fa een Heim waut schmock jeplont un stoakj jebut es, un waut uk een frooet benämen haft. Daut Heim kaun ne Städ sennen wua Eenichkjeit un Tofrädenheit es, ooda een Heim wua Zank un Striet es. Es jun Heim froo un stoakj; kaun daut derch de Storms em Läwen bestonen bliewen?
Daut Heim es een wichtja Vesaumlungsplauz. Daut es jettlich bestädicht fa ons jeistlichet waussen un toonämen, ennalichet scheengonen un fa de kjarpaliche Volfellunk. Gott sien Plon es emma jewast daut dee Jlieda em Heim wudden eena däm aundren froo moaken un daut de Famieljes sullen en Harmonie frädlich toop läwen.
Wuawäajen eenje Heims nich Freelich sent
Wuarom sent eenje Heims dan nich froo? Wuarom woaren dee tweijebroaken derch Oneenichkjeit, Tranunk un Ehescheidunk? Daut es wäajen opp Gott sien Plon nich jeacht worden es. Em Wuat Gottes finj wie daut needje Toobehia fa een frooet Heim. De Heims waut no siene Väaschreften jebut sent, sent Städen wua Leew un Vetruen sent, wua uk jemeensome Interessen sent un selfstloos eena däm aundren deent. Soone Heims woaren Freid en ons Läwen nenbrinjen, un onse Nobaschoft un de Nazionen bewoaren. Deist du dän Plon Gottes, dän haupt Bumeista, nobuen? „Wua de Har nich daut Hus but, oabeiden dee vejäfs dee doaraun buen“ (Psalmen 127,1).
Enne Jugentjoaren woat daut Fondament jelacht fa dee tookjinftje Heims. Een reinet Läwen ver Gott es een sea needja Toorot om ons reed to moaken tom befrieen. Een sindlichet Läwen verem befrieen nemt moralische Bestendichkeit wajch un stalt daut tookjinftje Heim en Jefoa. Daut Ieejensennje un daut selfst jefaulen enne Jugenttiet jeft ne Aunjewanheit un lota venicht daut daut befriede Läwen. Dee huage Zol von Ehescheedungen es jenuach bewies doafäa. Äwa dise Sinden mott volstendich Busse jedonen ea doa kaun een nieet Läwen en Christus sennen. Dan kaun dee Vegonenheit to Ru jelajcht woaren un Gott woat met sien Säajen nenkomen.
Een Heim fangt aun wan een Maun un eene Fru sikj befrieen. Daut Wuat Gottes sajcht wie sellen ons bloos em Harn befrieen (1 Korinta 7,39; 2 Korinta 6,14). Dit meent daut de Maun un Fru sikj beid äa Läwen un Wellen däm Harn äwajäft haben. Gott mott dän ieeschten Plauz haben. Wan de Maun un de Fru beid selfstloos sent, kjennen see beid een jemeensomet, un frooet vejnieejen haben.
Em Harn befrieen
Em Harn befrieen meent nich bloos daut de Maun un de Fru beid Christen sent, oba daut de Har an toopleiden wudd. Bloos een kjarpalichet deepet jefeel ooda veleeft to sennen es mau een schwaka Aunfank fa de Ehe. Wan dit de Punkten sent waut ons toopbrinjen, dan kunn doa ontofrädenheit un striedarie nom befrieen sennen. Wie motten däm Harn vetruen ons tooptoleiden, wäajen siene jettliche Weisheit sitt em verut waut fa een Poatna ons fälen woat. Sien Plon es nich bloos fa vondoag oba uk fa de komende Joaren. De Har mucht veschiedne Perseenlichkjeiten wälen waut eena däm aundren halpen wudd, un daut daut doaderch een bätret Ehepoa jäwen kunn. „Un dee twee woaren een Fleesch woaren” (Markus 10,8).
Ne Ehe saul fa Läwestiet väahoolen, un es nich blos een jesazlicha Kontrakt. Jesus jeef ons een kloaret Jeboot, „Un waut Gott vebungen haft, saul de Mensch nich von enaunda scheeden“ (Matäus 19,6).
Ne jettliche Ordnunk
Een Heim es soo aus ne kjliene Nobaschoft en sikj selfst, un soo aus ne jesalschoftliche Grupp, wua aunjestalde Veauntwuatlichkjeiten needich sent. Enne Bibel haft Gott dise bestemde Ordnunk jejäft. Daut es de Grunt von de Vollmacht, dee, wan dee nojegonen woat, woat Ordnunk un Freid em Heim nenbrinjen. En dit Orda haft de Ehemaun de jratste Veauntwuatlichkjeit, dan de Ehefru un dan de Kjinja. (Läs uk 1 Korinta 11,3; Efeesa 5,22-24). Wan Gott ne Ordnunk jrint un bestädicht een Prinziep, dan woat daut heilich. Onjehuarsom doatoo sennen brinjt ne jewesse Triebsaul met sikj. Aun de aundre Sied, dee waut jehuarsom sent säajent hee met Fromheit, Freid un Jnod.
Bie däm Ehebunt fangen de Maun un Fru ne Veeenjunk aun, wua see beid ne Veauntwuatlichkjeit un ne Flicht haben. Äare veschiedne Oppgowen un Fäichkjeiten sent aula needich toom daut Heim volstendich to moaken. Eena mott de Leida sennen, un doatoo haft Gott dän Maun aunjestalt. „Wiels de Maun steit äwa siene Fru, soo aus Christus äwa siene Jemeent steit… un sikj selfst fa ar hanjäwen deed“ (Efeesa 5,23-25). Soone Leew kjemt derch een selfst hanjejäwden Jeist. Daut es ne fläajende Leew dee dän Maun bat doa brinjt siene Fru soo to behaundlen „aus sienen ieejnen Kjarpa“ (Efeesa 5,28). Een leeftolja Maun helt siene Fru nich fa weinja aus sikj selfst. Hee deelt met ar met, vetrut ar, sieekjt äa Rot un nemt ar ut Leew aus sien Poatna aun.
„Jrod soo uk jie Frues, siet june Mana unjadon“ (1 Petrus 3,1). Wan ne Fru äaren Maun siene Leidunk em Heim folcht, soo aus hee em jehuarsom Christus nofolcht, soon Heim woat een frädelja Ruplauz met Tofrädenheit sennen. Efeesa 5,33 sajcht, „Un de Frues sellen soo sorjen, daut see äare Mana achten.“ Jäajenaun sennen to dise Räajel haft aul väl Onheil un Truarichkjeiten en vondoagsche Heims nenn jebrocht. Bie dis Prinziep rom gonen brinjt nich mau bloos Striedarie en de Famielje nenn, oba daut veuasoakt uk jeistlichen Orru en de Fru äa Hoat.
De Kjinja äa Plauz
Wie jleichen to denkjen daut Kjinja rein un oschuldich sent. Oba doch sent dee aula met ne sintelje Natua jebuaren. Soo aus daut Kjint waust, kjemt siene ieejensennje Natua emma dolla äwadäl. Soon Kjint woat väl Truarichkjeiten opp sikj selfst un aundre brinjen wan de Elren dise jeneichte Natua nich belieren.
Daut Kjint siene Flicht es dee Elren jehuarsom to sennen. „Kjinja, june Christenpflicht es, june Elren to jehorchen, wiels daut es daut rajchte to doonen“ (Efeesa 6,1). Een volkomnet Biespel von Jehuarsomkjeit es aun Jesus aus Kjint to seenen. „Dan jinkj hee met an met, un see kjeemen no Nazaret, un hee jehorcht an un wia an unjadon“ (Lukas 2,51). Wan dis Prinziep ut Jewanheit em Heim jeeeft woat, Elren un Kjinja woaren frooa sennen un daut Heim woat dolla aunjenäm sennen.
Wan Gott siene Ordnunk soo biejehoolen woat, dan woaren dee Elren fa dee Kjinja un de Kjinja fa de Elren läwen, un aulatoop woaren see fa Gott läwen. Soon Heim woat een Säajen to de Nobaschoft sennen un onse Nazion mea wieet moaken.
Väle Jugent jäwen sikj met Droggen, vejenkjliche Zooten, niee Mooden un weltliche Vejnieejungen auf. Dee sent gauns benomen von dee rietende Jesalschoft waut daut wieetvolle un de goode moralische Sitten wajch schmieten. To eene Tiet jeewen dise wieetvolle Sitten een jewessen Truhoatjen un Bestendjen Karakta en onse Nobaschoft. Es de Mangel aun sechre un frooe Heims de deepste unjaligjende Uasoak wuarom wie vondoagschen Dach soo väl orruje un ontofrädne Jugent seenen? Waut kaust du doamet doonen? Es die daut mol väajekomen daut woo du dien Heim moakst, henjt doavon auf woo truhoatich du to Gott best?
Christus daut Fundament
Wan wie een stoakjet, frooet Heim buen wellen, dan mott Jesus Christus daut Fundament sennen. De Räajen mucht kommen un de Storms doa jäajen schlonen, oba met Christus woat daut Heim bestonen bliewen (Matäus 7,24-27). Hee woat ons Leiden, Moot un Krauft jäwen toom ons Heim een fruchtboaret un frooet Heim to moaken en dise ruchloose, onboarmherzje Welt. Jesus Leeft daut Heim, un es reed en onse Heims nentotrakjen. Hee sacht, „Kjikj, ekj sto ver de Däa un klopp aun“ (Openboarunk 3,20). Ieeschtens klopt hee aun onse Hoatensdäa aun, un dan aun de Däa en ons Heim. Woa wie am nenn loten?
Een frooet Heim fangt en ons Hoat aun. Wie kjennen nich dän rajchten Fräd en ons Heim haben onen Fräd em Hoat to haben. Wan wie ons Vetruen opp Gott saten, kjenn wie perseenliche däachliche Äwawindungen äwa Oajaniss un Vedruss haben. „Wäa dän Gloowen aun die helt, un sikj gaunz opp die velat, däm jefst du Fräd, ennare Fräd” (Jesaja 26,3).
Ne Gottesferchtje Famielje woat en jemeenschoft fa sikj selfst, äa Heim un fa de Nobaschoft bäden. Daut Jebäd binjt de Famielje toop. Soo aus jesajcht woat, „De Famielje waut toop bät, blift uk toop.“
Jleew, un nemm Gottes Plon fa dien Läwen un Heim aun. Moakt diene Hoatensdäa fa Christus op. „Soo aus de Heilja Jeist sajcht: Vondoag, wan jie siene Stemm hieren woaren, vehoat june Hoaten nich“ (Hebräa 3,7-8). De Har es reed dien Hoat un Heim to säajnen. Go no am met dien gaunset Hoat un bliew am tru. Een Dach woat hee fa die de Däa en daut himlische Heim opmoaken, wua volkomende Freid un Fräd die fa emma bewelkomen woaren.