„Lot de kjliene Kjinja no mie komen un hoolt dee nich trigj; wiels soone jrod jehieet daut Gottesrikj“ (Markus 10:14).
„Dan brochten see kjliene Kjinja no am, daut hee dee de Henj opplajen sull. De Jinja oba schullen dee, waut de Kjinja brochten. Oba aus Jesus daut sach, wia hee sea ontofräd un säd to an: Lot de kjliene Kjinja no mie komen un hoolt dee nich trigj; wiels soone jrod jehieet daut Gottesrikj. Ekj saj junt de Woarheit: Wäa daut Gottesrikj nich soo oppnemt aus een kjlienet Kjint, woat doa niemols nenn komen. Un hee neem de Kjinja opp en siene Oarms, läd an de Henj opp un säajend an“ (Markus 10,13-16).
Jesus leeft un sorcht fa aule Junges un Mejales oppe gaunse Welt. Hee well en june Hoaten wonen. Hee haft een Plon fa een jiedren eenen von junt un well junt leiden.
En eene Vetal met eenen Frint, lieed Jesus daut de Kjinja väl mea wieet wieren bie Gott aus de Bloomen ooda de Väajel.
Väajel seien nich un saumlen uk nich fooda. Gott sorcht fa dee un halpt an Sot un Kjniepasch to finjen toom äten. Bloomen blieejen mau een poa Doag. Doawäajen doch, jeft Gott dee een schmocket Jeschekj un uk straume Kalieren. Jie sent bie am väl mea wieet aus aul dee. Wan Gott fa de Bloomen un Väajel sorcht dan woat hee uk gaunz secha fa de Junges un Mejales sorjen. Läs Matäus 6:25-33.
Gott jeft junt Kjinja Äten un Kjleeda, un halpt junt schmock un leeftolich to sennen. Jie motten opp am vetruen han, wäajen hee weet waut daut baste fa junt es. Hee es een leeftolja Gott waut dee halpen well dee doa en Noot sent. En jun Trubbel, Krankheit ooda Triebsaul, woat hee junt halpen. De Bibel sajcht, „Un wie kjennen ons secha sennen, daut hee ons hieren deit, wan wie am no waut froagen, daut no sienem Wellen es“ (1 Johanes 5:14).
Doa wia mol een Voda waut twee Säns haud. De jinjsta Sän säd too sien Voda, „jeff mie mien poat vom Oafgoot.“ Hee neem daut un reisd wiet von Tus. Doa haud hee een schlajchtet Läwen met siene Frind toop, un soo vekwosd hee daut aula. Dan veleeten siene Frind am uk boolt aula.
Een Maun jeef am Oabeit siene Schwien to foodren, oba hee selfst haud nuscht to äten. Am hungad sea!
Am voll daut bie, „Wooväl jemeede Oabeida haft mien Voda, dee jenuach Broot un toom äwajen haben, un ekj mott von Hunga omkomen! Ekj woa mie oppmoaken un no mienen Voda gonen un to am sajen: Voda, ekj hab jäajen dän Himmel uk jäajen die jesindicht, un sie daut nich mea wieet dien Sän to heeten; lot mie eena von diene aunjenomne Oabeida sennen!“ Doaropp muak dee jinjsta Sän sikj oppem Wajch no Hus.
De Voda oba, kjikjt un luad no sien sän. Hee haud sikj aul sea no am jebangt. Aus hee sien Sän no Hus komen sach, rand hee am entjäajen, foot am om un kusd am.
De Sän säd, „Voda, ekj hab jäajen die uk jäajen dän Himmel jesindicht, un sie daut nich mea wieet, dien Sän to heeten.“
Oba sien Voda haud am aul aules vejäft. Hee säd to sien Kjnajcht, „Brinjt emol daut baste Kjleet häa, un trakj am daut aun; nämt siene Haunt un streept am een Rinkj opp däm Finja, un brinjt am Schoo auntotrakjen. Un brinjt een jemastet Kaulf häa un schlacht daut; un dan well wie äten un froo sennen!“ Läs Lukas 15:11-24.
Dise Jeschicht bewiest woo goot Jesus aule Sinda es. De Bibel sajcht, „Jrod soo, saj ekj junt, woaren Gott siene Enjel sikj doatoo freien wan een Sinda omkjieren deit“ (Lukas 15,10).
Doa es noch eene Jeschicht en de Bibel, waut ons sajcht woo sea Gott aulem leeft.
Een Dach reisd een Maun velenjd een eensomen Wajch. Doa troff hee ne Baund Reiba aun. Dee sprungen am aun un vewunden am. See bestolen am un randen auf met siene Kjleeda un Jelt. Dee Maun wia soo velazt daut hee nich mol oppstonen kunn.
Dan kjeem doa een Priesta vebie un sach waut doa passieet wia oba hee holp am nich. Hee jinkj bloos aun de aundre sied Wajch bosich vebie.
Een Levit kjeem uk velenjd däm Wajch jegonen un sach dän vewunta Mensch, oba holp am uk nich. Hee jinkj uk bloos aun de aundre sied vebie.
Dan kjeem een Samarita opp sien Äsel velenjd däm Wajch. Aus hee dän oamen Mensch sach, hild hee stell däm to halpen. Hee wosch siene Wunden met Eelj un bewekjeld dee met Zeich. Dan hoof hee am opp sien Äsel nopp un brocht am no een Gausthus.
Zemorjes säd dee Samarita too däm Ieejendeema fa daut Gausthus „hee sull däm besorjen. Un waut daut mea kosten wudd, wudd hee am betolen, wan hee trigj vebie kjeem.“ Läs Lukas 10,30-35.
Jesus well daut von ons uk han daut wie sellen leeftolich un gootjesonnen sennen to dee waut Help fält. Wan Jesus siene Leew en onse Hoaten es, woa wie nuscht derch Stoltheit ooda Huachmoot doonen. Oba en Deemoot woa wie aundre hecha achten aus ons selfst. Wie woaren nich bloos om ons selfst bekjemmat sennen, oba uk intressieet sennen en woo aundre daut jeit. De Bibel sajcht, „Deent eena dän aundren en Leew“ (Galata 5:13).
Wie sellen onse Fiend leewen, un dee vejäwen waut ons orrajcht doonen. Wie sellen niemols Beeset met Beeset trigj tolen.
Wan wie Jesus siene Leew em Hoat haben, woa wie leeftolich to onse Frind, un jehuarsom to onse Elren sennen. Un met freiden woa wie aundre Kjinja vetalen waut de Har fa ons jedonen haft.
Jesus leewd ons soo sea daut hee fa onse Sinden aum Kjriez storf. Nu sull onse Leew fa am uk soo groot sennen daut wie am uk ons Hoat un Läwen jäwen wudden.
„Lot ons unjarenaunda goot sennen, wiels hee ons aul verhäa siene Leew jeschonken haft“ (1 Johanes 4:19).
Gott es ons Leewa Voda
1. Gott es de leewa Voda,
Fa Kjinja hia un doa,
Eendoont wua see uk Tus sent,
Hee stalt äant aules doa.
2. Hee leeft en aule Lenda
Wan ekj dee uk nich see,
Un leeft mien näakjsten Noba,
Däm doo ekj niemols wee!
3. Ekj frei mie to een Voda,
Fa Kjinja hia un doa,
Wie eewen ons em bäden,
Daut moakt de Loft soo kloa.