Human nga si Apostol Pedro nakahimo sa pagpahayag “Ikaw mao ang Cristo, ang Anak sa Dios nga buhi,” si Jesus miingon: “Sa ibabaw niining bato (pagsugid) pagatukoron ko ang akong Iglesia, ug ang mga ganghaan sa Hades dili makadaug kaniya” (Mateo 16:16, 18).
Sa adlaw sa Pentekostes ang Simbahan nakadawat sa bag-ong kusog pinaagi sa pagbubu sa Espiritu Santo. Ang mga tinun-an nagpadayon sa pagwali mahitungod kang Kristo ug Kaniya nga gilansang uban sa walay dili piho nga paningog. Wala kini makahimo ug kalainan kang kinsa sila magwali, ngadto ba sa hataas o ubos nga mga matang. Nagwali sila og paghinulsol nga managsama ngadto sa tanan, ug nga adunay kapasayloan sa sala diha sa dugo ni Jesus lamang, ang Cordero sa Dios. “Apan sa tanan nga nanagdawat kaniya (usab sa adlaw sa Pentekostes), kanila naghatag siya sa katungod sa pagkahimong mga anak sa Dios, kanila nga nanagtuo sa iyang ngalan” (Juan 1:12). Ug kadtong mga mingdawat sa iyang mga pulong gibaustismohan; ug niadtong adlawa nahidugang ang may tulo ka libo ka mga kalag. Ug nanagpadayon gihapon sila sa pagtolon-an sa mga apostoles ug sa pakig-ambitay, ug sa pagbahinbahin sa tinapay, ug sa mga pag-ampo” (Buhat 2:41, 42).
Unsa unta ka katingalahan kon maingon ug sa gihapon kon ang tanan nga mga balaan nakasunod pa unta niini nga dalan! Ingon niana ang laraw sa Dios. Wala unta ang kalibog sa kadaghanan mahitungod sa Matuod nga Simbahan. “Bisan pa niini ang malig-on nga patukoranan sa Dios nagapabilin, nga aduna niining patik: Ang Ginoo nakaila kanila nga mga iya: ug, ang tagsatagsa nga nagahingalan sa ngalan sa Ginoo, magbiya sa pagkadilimatarung” (II Timoteo 2:19). Ang mga pulong ni Apostol Pablo diha sa II Corinto 6:17 ug 18 sa gihapon mibarug nga matuod: “Tungod niana, manggula kamo sa taliwala nila, ug managpamulag kamo, nagaingon ang Ginoo; ug dili kamo maghilabut sa mahugaw; ug pagadawaton ko kamo; ug ako mahimong amahan ninyo ug kamo mahimong anak nako, lalake ug babaye, nagaingon ang Ginoo, ang Makagagahum.” Ang pagsalikway sa tanan ug ang pagpas-an sa Iyang krus ug ang pagsunod diha sa “Iyang mga Lakang” wala magpahigawas kang bisan kinsa. Apan ngadto sa daghan malisod kini nga panultihon. Daghan ang maglisod sa pagbiya sa amahan, inahan, igsoong lalake, igsoong babaye, ug uban pa nga haduol ug mga minahal ug mosunod diha sa pagkausab (Mateo 10:37, 38; 19:28). Apan mao kini ang dalan sa Dios. Siya buot nga ang Iyang mga katawohan matangtang sa talikala gikan sa kalibutanon ug makasamok nga mga bugkos nga makababag sa usa ka pag-alagad nga gihalad ngadto Kaniya.
Kini ang lawas sa magtotoo nagpahimulos sa usa ka panagkauban nga milabaw kay sa bisan unsa nga panagkauban ibabaw sa yuta. Diha sa Mga Buhat kapitulo dos nga bersekulo 41 ngadto sa 47 atong mabasa giunsa sa unang simbahan sa pagkalipay diha sa ilang bag-ong nakaplagan nga pagtuo. “Ug nanagpadayon gihapon sila sa pagtulon-an sa mga apostoles ug sa pakig-ambitay, ug sa pagbahinbahin sa tinapay, ug sa mga pag-ampo.” Kini nga panagkauban usa usab ka kasinatian sa pagkakaron sa bag-ong natawo nga mga Kristohanon. Sila nakadawat sa mao ra nga Espiritu ug sila mikaon sa samang espirituhanon nga pagkaon ug miinom sa samang espirituhanon tubig - - ang Tubig sa Kinabuhi, si Jesukristo.
Si Jesus nagtudlo: “Kamo mao ang akong mga abyan, kong magabuhat kamo sa mga butang nga akong ginasugo kaninyo” (Juan 15:14). Siya usab miingon:” Kong nahagugma kamo kanako, magabantay kamo sa akong mga sugo” (14:15), ug “Nganong nagtawag kamo kanako, Ginoo, Ginoo, ug dili kamo nagabuhat sa akong ginaingon?” (Ludas 6:46). Tin-aw kini nga ang simbahan nga gitukod ni Kristo mopadayon “Pagtudlo kanila nga managbantay sila sa tanang mga butang nga gisugo ko kaninyo” (Mateo 28:20). Atong susihon ang Kasulatan alang sa mga sukaranan ug mga pagtulon-an nga kinahanglanon alang sa kaluwasan.
Ang unang gikinahanglan mao nga ang tawo kinahanglan nga maghinulsol sa iyang mga sala. Si Juan Bautista nagwali niini (Mateo 3:2). Si Jesus nagwali niini (Mateo 4:17); Si Pedro nagwali niini (Buhat 2:38), si Pablo nagwali niini (Buhat 17:30), ug ang Simbahan ni Kristo nagwali niini. Ang paghinulsol nagkahulogan: sa pag-usab sa usa nga kinabuhi, ingon nga sangputanan sa pagbasol sa mga sala, pagbiya sa “daan nga dalan sa kinabuhi,” ug, magalakaw diha sa kabag-o sa kinabuhi (Roma 6:4). Ang Simbahan sa Dios maghimo nga ang paghinulsul gikan sa mga buhat nga walay pulos usa ka kinahanglanon alang sa pagpasakop. Pinaagi lamang sa Diosnon nga pagkasubo nga magdala’g paghinulsol ngadto sa kaluwasan nga mahimo ang “bag-ong pagpakatawo”; nga kon wala niini walay tawo nga makakita sa gingharian sa Dios (Juan 3:5). Ang pagsulod pinaagi sa bisan unsang laing paagi giisip sa Ginoo ingon nga wala mosulod pinaagi sa “Masigpit nga Ganghaan,” hinuon ingon nga misaka latas sa pader. Didto sa daku nga panihapon ang ingon nga tawo makaplagan nga walay sapot sa kasal, nga igatambog ngadto sa kangitngitan diin atua ang panagbakho ug panagkagot sa mga ngipon (Mateo 22:13).
Ang pagbunyag dili mapili, kay si Jesus nagtudlo sa Iyang mga tinun-an nga kadtong”…natawo na sa tubig ug sa Espiritu…” (Juan 3:5, pagabunyagan nga pinasubay sa pulong nga tubig. Dinhi niini nga pagtolon-an ang mga apostoles ug ang Simbahan nagpadayon sa walay hunong nga paghago. Si Pedro nagtudlo niini sa panahon sa Pentekostes (Buhat 2:38), si Felipe naghimo niini sa iyang pagbunyag sa eunoco (Buhat 8:36-38), ug sa ubang mga dapit sa Kasulatan naghatag kahinungdanon sa pagbunyag sa tubig sa mga magtotoo. Ang pagbunyag sa tubig maoy usa ka timailhan sa gawas sa paghinlo sa sulod nga gihatag ibabaw sa pagsugid sa pagtoo, nga kadto lamang nga “natawo pag-usab” ang makasugid sa matinud-anon. Mao usab kini ang ganghaan ngadto sa simbahan nga pinaagi niini tulo ka libo ang misulod sa adlaw sa Pentekostes. Ang Biblia nagtudlo nga walay laing paagi, ni nga ang Simbahan makahimo sa bisan unsa.
Kadtong nahipuno ngadto sa Simbahan pinaagi sa pagbunyag diha sa pagsugid sa pagtoo nga nagsunod sa paghinulsol, maoy naglangkob sa pagkamanagsoon diha kang Kristo. Sila gihatagan og tukma nga mga tugon mahitungod sa pamatasan. Ang pagkausa nga nadawat diha kang Kristo kinahanglan nga ipabilin aron makapahimulos sa panagkauban sa magtotoo. Si Jesus nasayud sa tawhanong kinaiya sa tawo, naghatag og mga pahimatngon sa pagpanton sa masalaypon alang sa pagkaputli sa Simbahan (Mateo 18:15-17). Nagsugo siya sa kaigsoonan sa pagtukaw sa usag usa sa pagbantay sa mga sayop sa masayo nga panahon nga ang masalaypon dili mapagawas gikan sa dalan hinoon nga mamaayo (Hebreohanon 12:13). Ang katuyoan sa pagtul-id, pagbadlong ug; paghukom mao ang pagluwas. Diin kini nga paagi sa pagpanton wala paminawa adunay pagkawala sa grasya ug panagkauban, ug pagkahulog gikan sa pagkaligdong. Dinhi niini ang kasigurohan sa tawo, kay ng iyang mga kaigsoonan motabang sa pagbarug nga malig-on ug molakaw diha sa Espiritu. Ang usa nga gawas niini nga panagkamanagsoon nga nagapakigbisog sa espirituhanon nga mga bagyo sa kinabuhi ikapanag-ing ngadto sa usa ka puno-an sa mais nga nagabarug nga nag-inusara sa uma. Si Kristo naghatag sa kamandoan alang sa pagpanton; ang mga apostoles nagsulat mahitungod niini sa tinagsa-tagsa, ug ang Simbahan nakadawat niini sumala sa pahamatngon ni Pablo diha sa 1 Corinto 5:11. Ang simbahan wala makatapus sa iyang katungdanan ngadto sa masalaypon pinaagi sa pagpagawas kanila, apan gikinahanglan sa usa ka inigsoon nga pagtambag ug usa ka paglikay sa panagkauban ug sa pagkaon ingon nga usa ka paagi sa pagluwas sa kalag (II Tesalonica 3:6, 14, 15; I Corinto 5:11).
Sa katapusan sa Iyang kinabuhi dinhi sa yuta, nagpasiugda si Jesus sa Balan nga Pagkalawat ingon sa usa ka mahanduman nga pangilin, tingali kon ang mga magtotoo mahikalimot sa ilang bili nga gibayad ug giunsa nga sila gihinloan gikan sa ilang mga kasal-anan. Nga nahiusa kauban sa “Napulo’g duha,” si Jesus mikuha sa tinapay, mitipiktipik niini ug mihatag kanila sa pagkaon; unya mikuha siya sa kopa uban sa duga sa parras ug nagdapit kanilng tanan sa pag-inum niadto, nga nagaingon kini nagtimaan sa Iyag lawas nga pagatipiktipikon ug nga ang Iyang dugo nga iula alang sa kapasayloan sa mga sala. Sa pagpasantup kanila uban sa usa ka mapainubsanon, maalagaron nga espiritu, ingon man usab sa pagpakita sa kahinloan sa ilang buhat pinaagi sa paghugas sa Pulong, Siya mibubu og tubig didto sa usa ka palanggana, nagbakos sa iyang kaugalingon sa usa ka tualya ug mihugas sa ilang mga tiil. Si Pedro, sama sa kadaghanan karon, misupak apan si Jesus miingon, “. . . Kong dili ako magahugas kanimo, ikaw dili makaambit kanako” (Juan 13:8). Tapus niini nga tulumanon Siya miingon.” . . . Kinahanglan usab kamo maghinugasay sa mga tiil ang usa ug usa” Juan 13:14). Alang sa nagkalainlaing mga katarungan nga wala paluyohi sa Kasulatan, kini nga paghugas sa mga tiil wala buhata sa kasagaran nga mga Simbahan. Kini, bisan pa man mao ang kasugoan ni Kristo ug adunay panalangin alang sa matinumanon. Ang Simbahan pinasikad sa Biblia mohimo niini ingon nga gipasiugdahan.
Alang sa kalipay sa tawo ug sa pagpadaghan sa kaliwat, ang Dios nagsugo sa kaminyoon didto sa tanaman sa Eden tali sa usa ka bana ug usa ka asawa. Gipamatud-an kini sa Ginoo ug gitudlo sa mga apostoles. Alang sa kaminyoon nga magpabilin ingon nga gisugo tali sa duha ka mga magtotoo ug “diha sa Ginoo” lamang, kini gikinahanglan nga ang duruha nga asawa ug bana mahimong usa diha kang Kristo; nga sila nagbaton sa samang pagsugid ug nga anaa sa Simbahan diin sila makadason sa kinatibuk-an diha sa paghimo sa tanan nga mga pagtolon-an sa Biblia. Ang Simbahan diha sa Biblia dili mohimo sa bisan unsang lain nga kaminyoon tungod kay ang Kasulatan wala magdason niini. Ang Kasulatan nagtudlo usab nga ang bana ug asawa binugkos sa usa’g usa kanila samtang buhi pa silang duha (1 Corinto 7:39). Kon, bisan pa, ang pag-ipon sa pagpuyo daw dili mahimo, ang Kasulatan nagtugot kanila sa pagpuyo nga bulag apan nga magpabiling dili minyo, kon dili ba hinuon mag-uli sa usag usa (I Corinto 7:11). Walay Simbahan nga makatugot o makauyon sa diborsyo ug mag-angkon sa pakig-uban kang Kristo kay kini supak sa Iyang pagtolon-an.
Si Jesus nasayod nga ang iyang mga baruganan sa kinabuhi matinuoron nga nagkasumpaki sa kalibutan, nagtudlo pinaagi sa Pulong ug panig-ingan unsaon sa pagapakig-atubang sa kaaway sa Kristohanon. Si Kristo bakak nga gipasanginlan, makaulaw nga gidumala, gihukman nga dili matarung ug sa katapusan gipatay apan wala mosukol. Siya nagtudlo, “Apan ako nagaingon kaninyo, nga dili kamo magbatok sa dautan …” (Mateo 5:39). Siya nagdili sa Iyang mga tinun-an sa pagpakig-away sa kalibutanonnga mga hinagiban (Mateo 26:52). Ang mga apostoles ug ubang daghan nga mga magtotoo latas sa mga katuigan nagpaqbilin nga malig-on niini nga pagtolon-an bisan pa kon alang sa daghan nagkahulogan kini sa kamatayon. Bisan karon ang Iyang Simbahan nagmatinuod-anon sa Iyang pagtolon-an niining butanga.
Ngadto sa mga Apostoles gisalig ang pagtakod sa pagbarug sa mga Simbahan taliwala sa mga Judio ugmga Gentil. Si Apostol Pablo labi nga mainiton niini nga buluhaton ingon man usab ang ubang utokan nga mga tawo. Sa pagtukod, nagtinguha si Pablo alang sa us aka mailg-on, sarang mga pagpangal-agad aron sa pagbantay sap anon. tungon niini nga hinungdan nagtugon siya kang Timoteo ug Tito mahitungod sa mga katakus nga gikinahanglan alang sa us aka malampuson nga pagpana-alagad. Ang mga magbalantay (pastor) pagapilion gikan sa mga kaigsoonan, tungod kay sila usa diha sa Esperitu, sa pagtoon-an, ug sa pagpanudlo. Kini gihapon laraw sa Dios alang sa iyang katawhan. Ang mga Pastor dili pagapilion tungod sa hataas nga kahibalo, apangikan sa mga kaigsoonan nga napuno sa Esperitu Santo. Ang matuod nga Simbahan maningkamot sa matinud-anon nga pagtudlo ug paghimo sa tanang sukaranang mga pagtulon-an ni Jesukristo ug sa mga aspotoles.
Nga magahinumdum nga si Jesus nangayo sa hingpit nga pagbantay sa tanan nga Iyang gitudlo, magsusi kita sa Kasulatan aron masayod sa Iyang kabubut-on nga pinaagi sa pagkamasiugtanon atong mapamatud-an ang atong gugma ngadto Kaniya, nga makatultol Siya kanato ngadto sa Iyang mga katawhan, diin kita makabaton ug espeituhanon nga puloy-anan.