масилаҳо
Ман зиндагиамро хеле беташвиш ва дар хурсандӣ сар карда будам. Ман монанди шапараки хурд бо болҳои зебо будам ва дар пешам олами гулҳо буд. Вақте ки ман ба оянда нигоҳ мекардам, зиндагӣ аҷоиб менамуд. Дере нагузашта, фикрониам дигар шуд. Ман фаҳмидам, ки барои он ки одамон маро қабул кунанд ман бояд нақшеро бозам. Ҳаёт ба сирк монанд буд. Медидам, ки гӯё дар оянда ҳалқаҳои сирк кашол буданд ва ман бояд аз онҳо меҷаҳидам. Агар ман аз байни ҳалқаҳо мегузаштам, ман розигии одамонро мегирифтам. Агар намегузаштам, пас ҳамаи дигарон аз ман пештар мерафтанд.
Ҷон Рэйнолдс Яке аз ҳодисаҳои шавқовартарин дар бораи эҳё шудани одам, ки ман шунида будам, ин саргузашти аспдузди маъруф дар ноҳияи Ҷефферсон бо номи Ҷорҷ Леннокс аст. Ӯро дуюм маротиба ба ҳабсхона маҳкум карда буданд. Якум маротиба ӯро дар ноҳияи Седҷвик барои айни ҳамон ҷиноят – аспдӯздӣ – ба зиндон маҳкум карда буданд.
Оё медонӣ, ки шахсе ҳаст, ки ҳама чизро дар бораи ту медонад? Исо, Писари Худо, ҳар чизеро, ки ту кардаӣ, медонад. Ӯ ҷаҳон ва ҳар чизеро, ки дар рӯи замин ҳаст, офарид. Ӯ ҳамаи чизҳои гузашта, ҳозира ва ояндаро медонад. Ӯ туро дӯст медорад ва ба ин ҷаҳон омад, то ки туро аз гуноҳҳоят наҷот диҳад. Ӯ барои зиндагиат нақша дорад, то ки ту хушбахт бошӣ. Рӯзе Исо бо дӯстонаш сафар мекард. Ӯ ба як қишлоқи Сомарӣ омад. Исо дар назди чоҳ барои истироҳат нишаст ва дӯстонаш барои нон харидан рафтанд.