Nagpuyo kita niining kalibutana diin ang matag-usa ganahan maghimo ug mga pasumangil. Halos sa tanang butang ang imong hunahuna sa kanunay anaa niana dili ka gusto modawat o moatubang sa kamatuoran nga ingon niana, mao nga, nangita ka ug paagi aron makalihay ang imong kaugalingon, sa paghuna-huna nga ang pasumangil makapagawasnon kanimo. Sa imong hunahuna ang imong mga pasumangil makapagawasnon ba kanimo atubangan sa Dios? May ikapasumangil ba ang kaluwasan? Ang imong mga pasumangil sa pagkatinuod dili makapagawasnon kanimo. Sa dihang si Adan ug si Eva nakasala, sila nagsulay sa paghimo ug mga pasumangil ug gibali ang pagbasol sa usag usa, naghunahuna nga pasagdan ra sa Dios ang ilang sala kay naghatag man sila ug pipila ka rason kong ngano sila nahulog sa pagpakasala. Apang, atong mabasa sa Biblia nga ang Dios sa gihapon nagsilot kanila. Ang Dios dili modawat ug mga pasumangil, bisan kon unsa pa sila ka malimbongon nga giplano, ug bisan pa sa imong paghimo sa imong kaugalingon nga inosente tan-awon (Genesis 3:9-19; Galacia 6:7-8).

Nagpuyo kita sa usa ka panahon diin ang tawo si kinsa tinood nga nahigugma sa Dios mobati ug pagtuaw uban kang David ug mag-ampo, “Tabangi, Oh Jehovah kay ang tawo nga diosnon nahurot; kay ang matinumanon nagakawagtang gikan sa taliwala sa mga anak sa mga tawo” (Salmo 12:1). Si Jesus nangutana, “ … kon moanhi ang anak sa tawo, makakaplag ba siya ug pagtoo sa yuta?” (Lukas 18:8).