Title here
Summary here
តើអ្នកដឹងទេថា មានមនុស្សម្នាក់ដែលដឹងអ្វីគ្រប់យ៉ាងអំពីអ្នក? នោះគឺជាព្រះអម្ចាស់ដែលបានបង្កើតពិភពលោកទាំងមូល និងរបស់សព្វសារពើផង។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាបុត្រារបស់ព្រះ ហើយទ្រង់ក៏ជ្រាបនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកបានធ្វើ។ ទ្រង់ជ្រាបអំពីអតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតកាល។ ទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក និងបានយាងមកលើផែនដីនេះដើម្បីសង្គ្រោះអ្នកពីបាប។ ទ្រង់មានផែនការសម្រាប់ជីវិតរបស់អ្នក ដើម្បីនាំមកក្តីអំណរដល់អ្នក។ ថ្ងៃមួយ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដំណើរជាមួយមិត្ដរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានយាងមកដល់ភូមិមួយនៅស្រុកសាម៉ារី។ ព្រះយេស៊ូវបានសម្រាកនៅក្បែរអណ្ដូងទឹកមួយ។ នៅពេលនោះ មិត្ដរបស់ទ្រង់បានទៅទិញម្ហូបអាហារអស់ហើយ។ ពេលដែលទ្រង់កំពុងតែគង់នៅទីនោះ មានស្ដ្រីម្នាក់មកដងទឹកពីអណ្ដូង។ ព្រះយេស៊ូវបានសុំនាងថា៖ «ខ្ញុំសុំទឹកទទួលទានផង។» ស្ដ្រីនោះភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង «លោកសុំទឹកខ្ញុំ? តើលោកមិនដឹងទេឬអីថាខ្ញុំជាសាសន៍សាម៉ារី? ប៉ុន្តែសាសន៍យូដារបស់លោក មិនត្រូវគ្នានឹងសាសន៍យើងខ្ញុំទេ!» ព្រះយេស៊ូវតបយ៉ាងសុភាពថា៖ «បើនាងពិតជាដឹងច្បាស់អំពីព្រះ ហើយនិងអ្នកដែលនាងកំពុងនិយាយជាមួយ នាងនឹងសុំឲ្យខ្ញុំប្រទានទឹកដែលរស់ដល់នាងវិញ។ ខ្ញុំនឹងពេញចិត្ដឲ្យ។» ស្ដ្រីម្នាក់នោះមើលទៅទ្រង់យ៉ាងភ្ញាក់ផ្អើល។ ហើយនាងនិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់! អណ្ដូងនេះជ្រៅណាស់។ លោកក៏គ្មានអ្វីដងទឹកទេ។ តើលោកធ្វើដូចម្ដេចទើបអាចដងទឹករស់នោះបាន?» ព្រះយេស៊ូវក៏បានឆ្លើយតបទៅនាងវិញថា៖ «អស់អ្នកណាដែលផឹកទឹកអណ្ដូងនេះ នឹងត្រូវស្រេកទៀត តែអ្នកណាដែលផឹកទឹកខ្ញុំឲ្យ នោះនឹងមិនស្រេកទៀតឡើយ។» ស្ដ្រីនោះបាននិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ! សូមឲ្យទឹកនោះមកខ្ញុំផង ដូចនេះខ្ញុំនឹងមិនស្រេកទៀតទេ ហើយក៏មិនបាច់មកដងទឹកនៅទីនេះទៀតដែរ។» ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា៖ «ទៅប្រាប់ប្ដីរបស់នាងហើយចាំត្រឡប់មកវិញ។» នាងតបថា៖ «ខ្ញុំម្ចាស់ គ្មានប្ដីទេ។» ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា៖ «និយាយនេះត្រូវហើយ។ នាងធ្លាប់មានប្ដីប្រាំនាក់មកហើយ រីឯអ្នកដែលនៅជាមួយសព្វថ្ងៃ មិនមែនជាប្ដីនាងទេ។» នាងងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងថា បុរសម្នាក់នេះដឹងពីខ្ញុំដោយរបៀបណា? «លោកម្ចាស់ ខ្ញុំអាចយល់ថា លោកគឺជាហោរាហើយ។ ខ្ញុំមានសំណួរមួយសម្រាប់លោក។ សាសន៍របស់ខ្ញុំបានថ្វាយបង្គំព្រះនៅទីកន្លែងនេះ តែពួកលោកថា ក្រុងយេរូសាឡឹមគឺជាកន្លែងដែលមនុស្សត្រូវថ្វាយបង្គំ។» ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅនាងថា៖ «កន្លែងដែលយើងថ្វាយបង្គំ នោះមិនសូវសំខាន់ទេ។ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកថ្វាយបង្គំពិតប្រាកដ អាចថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតាដោយវិញ្ញាណ និងសេចក្ដីពិតនៅគ្រប់ទីកន្លែងក៏បាន»។ នាងបាននិយាយទៀតថា «ខ្ញុំដឹងថាព្រះមែស្យ៊ី (អ្នកតែងតាំង) នឹងយាងមក ដែលហៅថា ព្រះគ្រីស្ទ។ ពេលព្រះអង្គយាងមក ទ្រង់នឹងពន្យល់គ្រប់អ្វីទាំងអស់។» បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅនាងថា៖ «គឺខ្ញុំនេះហើយ។» នាងបានទុកក្អមចោល ហើយចូលទៅក្នុងក្រុង ព្រមទាំងស្រែកថា៖ «មក! ចូរមកមើល! មានបុរសម្នាក់ដែលបានប្រាប់ខ្ញុំពីគ្រប់ការទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត។ តើអ្នកនោះមិនមែនជាព្រះគ្រីស្ទទេឬ?» ព្រះយេស៊ូវគឺជាចម្លើយសម្រាប់គ្រប់តម្រូវការនិងសំណួររបស់អ្នក។ ទ្រង់ចង់ក្លាយជាមិត្ដរបស់អ្នក។ ទ្រង់ចង់បំពេញនូវភាពទទេស្អាតនៅក្នុងចិត្ដរបស់អ្នក។ ទ្រង់អាចជំនួសនូវសេចក្តីភ័យខ្លាច និងការជ្រួលច្របល់របស់អ្នកដោយភាពសុខសាន្ត។
តើអ្នកស្គាល់ទ្រង់ទេ? ដ្បិតព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់នៅតែ ដដែល គឺពីថ្ងៃម្សិល ថ្ងៃនេះ ហើយ ទៅដល់អស់កល្បជានិច្ចតទៅ ហេព្រើរ (១៣:៨) មនុស្សទាំងអស់មានជំនឿនិងគោរពព្រះ ឬក៏របស់ផ្សេងៗ។ មនុស្សខ្លះថ្វាយបង្គំវត្ថុ ខ្លះថ្វាយបង្គំមនុស្ស ខ្លះថ្វាយបង្គំរូបសំណាក ហើយនិងមនុស្សខ្លះទៀតថ្វាយបង្គំខ្លួនឯង។ ពួកគេបង្ហាញការថ្វាយបង្គំព្រះរបស់ពួកគេតាមបែបផ្សេងៗ។ ទោះបីអំឡុងពេលពួកគេគោរពថ្វាយបង្គំព្រះរបស់ពួកគេក៏ដោយ ក៏ក្នុងចិត្តពួកគេនៅតែមានភាពភ័យខ្លាចនិងការខ្វះភាពកក់ក្តៅជានិច្ច។ ប្រសិនបើពួកគេមានអារម្មណ៍ថាដូចជាបានធូស្បើយក៏ភាពធូស្បើយ នោះបានត្រឹមតែរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ ហើយពួកគេនឹងមិនឈប់ខ្វល់ខ្វាយឡើយ។ ពួកគេតែងទទួលការខកចិត្តទៅអនាគត ដូចដែលគេធ្លាប់ទទួលពីអតីតកាលដែរ។ ព្រះដែលពួកគេបំរើនោះ ពុំអាចបំពេញចិត្តពួកគេឲ្យបានស្កប់ស្កល់ឡើយ។ តើអ្នកថ្វាយបង្គំអ្នកណា? តើព្រះរបស់អ្នកនៅទីណា? តើព្រះរបស់អ្នកមានជីវិតរស់នៅដែរឬទេ? តើព្រះរបស់អ្នកបានធ្វើអ្វីខ្លះសំរាប់អ្នកថ្ងៃនេះ? តើអ្នកបាននិយាយទៅកាន់ព្រះរបស់អ្នករាល់ថ្ងែដែរឬទេ? តើព្រះរបស់អ្នកបានឆ្លើយតបនូវការអង្វរករបស់អ្នកដែរឬទេ? តើអ្នកជឿលើអ្វី? សូមឲ្យខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកអំពីព្រះពិតមួយអង្គ ដែលមានជ័យជំនះលើអារក្សសាតាំងដែលជាសត្រូវធំបំផុតរបស់យើង។ ព្រះអង្គគឺជាព្រះអាទិករ (អ្នកបង្កើត) ទ្រង់គ្រាន់តែមានបន្ទូល អ្វីៗទាំងអស់ក៏កើតឡើង។ ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធនឹងប្រាប់អ្នកអំពីព្រះនៃនរគស្ថានសួគ៌ ដែលបានបង្កើតមនុស្សពីធូលីដីមក។ សូមអាននៅព្រះគម្ពីរ លោកុប្បត្តិ (ជំពូក១-២)។ ទ្រង់គឺជាព្រះដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ។ ទ្រង់គ្មានការចាប់ផ្តើម និងគ្មានទីបញ្ចប់ទេ។ ព្រះអង្គគឺមិនប្រែប្រួលមិនថាម្សិលមិញ ថ្ងៃនេះ និងជារៀងរហូត។ ទ្រង់ជាអ្នកបង្កើត ជាអ្នកការពារ និងជាព្រះដែលថែរក្សាគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់។ (កិច្ចការ១៧:២២-៣៤) ព្រះអង្គទ្រង់អស្ចារ្យនិងមហិមា ទ្រង់គង់នៅឋានសួគ៌។ ទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះអ្នក។ ទ្រង់បានឃើញអ្នកក្នុងចំណោមបណ្ដាជន។ ទ្រង់អាណិតអាសូរហើយស្រឡាញ់អ្នក។ ព្រះអង្គចង់ធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់របស់អ្នក។ ទ្រង់បានប្រទានព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ឲ្យមកធ្វើជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់អ្នក។ ព្រះអង្គចង់គង់នៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក។ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា៖ “ចូរនៅជាប់នឹងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំជាប់នឹងអ្នករាល់គ្នាដែរ…” (យ៉ូហាន: ១៥:៤) បើទ្រង់មិនគង់នៅក្នុងចិត្ដអ្នកទេ តើមាននរណាទៀត? បើយើងពិចារណាពីអ្វីដែលកើតឡើងជុំវិញខ្លួនយើង នោះយើងអាចមើលឃើញថាអារក្សសាតាំងវាកំពុងគ្រប់គ្រង ហើយបំផ្លាញជីវិតរបស់មនុស្សជាច្រើន។ អារក្សសាតាំងវាបានគ្រប់គ្រងដួងចិត្ដរបស់ពួកគេ។ វាធ្វើឲ្យមនុស្សទាំងនោះប្រព្រឹត្តអាក្រក់ដូចជាៈ និយាយកុហក កាមគុណ ផិតក្បត់ បោកបញ្ឆោត លួច សងសឹក ហើយនិងអំនួត។ បើមារសាតាំងវារស់នៅក្នុងចិត្តអ្នក វានឹងធ្វើឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្ដអំពើបាបកាន់តែច្រើនឡើងៗ ហេតុអ្វីអ្នកមិនត្រឡប់មករកព្រះ? គឺព្រះអង្គហើយ ដែលបានលះបង់បុត្រាតែមួយអង្គរបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមកសុគតដើម្បីលោះបាបរបស់អ្នក ហើយនិងមនុស្សទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះ (យ៉ូហាន: ៣:១៦)។ អ្នកប្រហែលជាសួរថា"តើពាក្យនេះអាចជាការពិតទេ? តើអាចមានព្រះ១អង្គដែលល្អអស្ចារ្យ ពោរពេញដោយអំណាច ព្រះចេស្ដា ហើយតើទ្រង់និងមកគង់ក្នុងចិត្តខ្ញុំបានដោយរបៀបណា?” (អេសាយ ៥៧:១៥)
ខ្ញុំមានដំណឹងល្អសំរាប់អ្នក! មានម្នាក់ ដែលអាចជួយអ្នកហើយនិងអាចរំដោះអ្នកឲ្យរួចផុតពីបាបបាន ព្រមទាំងអាចផ្ដល់សុភមង្គលដ៏យូរអង្វែងដល់អ្នកបាន។ ទ្រង់មានព្រះនាមថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាអំពីទ្រង់។ ទ្រង់ជាព្រះជាម្ចាស់ ដែលបានបង្កើតពិភពលោក និងរបស់សព្វសារពើក្នុងពិភពលោកនេះ។ ព្រះអង្គបានបង្កើតអ្នក ហើយនិងខ្ញុំ។ ព្រះអង្គស្រឡាញ់យើងគ្រប់គ្នានៅលើផែនដីនេះ ទ្រង់ពិតជាស្រឡាញ់អ្នកទាំងអស់គ្នាខ្លាំងណាស់ ហេតុនេះហើយ បានជាទ្រង់ប្រទានព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលជារាជបុត្រាតែមួយអង្គ គត់មកលើពិភពលោកនេះ។ កាលទ្រង់គង់នៅលើផែនដីនេះ ទ្រង់បានព្យាបាលជម្ងឺឲ្យដល់មហាជនជាច្រើនបានជាសះស្បើយ ព្រមទាំងជួយសម្រាលទុក្ខដល់អ្នកដែលមានចិត្តសោកសង្រេងឲ្យបានធូរស្បើយ ហើយនិងព្យាបាលភ្នែកដែលខ្វាក់ឲ្យភ្លឺឡើយវិញ។ ទ្រង់បានបង្រៀនមនុស្សនូវកិច្ចការជាច្រើន។ រឿងទាំងអស់នេះគឺមានចែងទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ព្រះយេស៊ូវចង់ឲ្យយើងយល់ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងដែលព្រះបិតារបស់ទ្រង់មានចំពោះយើងរាល់គ្នា។ ទ្រង់បានរៀបរាប់នូវសាច់រឿងនេះដូចខាងក្រោមហើយក៏បានពន្យល់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះបិតាទ្រង់ផងដែរ។ មានបុរសម្នាក់ បានរស់នៅយ៉ាងសប្បាយរីករាយនៅក្នុងទីក្រុងមួយជាមួយកូនប្រុស២នាក់របស់គាត់។ គាត់បានគិតថាអ្វីៗសុទ្ឋតែប្រសើរ។ ថ្ងៃមួយ កូនប្រុសម្នាក់របស់គាត់បានបះបោរ ហើយមករកគាត់រួចនិយាយថា “ខ្ញុំមិនចូលចិត្ដផ្ទះនេះទេ។ ខ្ញុំចង់មានជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងចាកចេញពីទីនេះ សូមចែកទ្រព្យសម្បត្ដិដែលជាមរតកឲ្យមកខ្ញុំ”។ ឪពុកពិតជាពិបាកចិត្ដណាស់ តែគាត់បានឲ្យលុយទៅកូនគាត់ និងព្រមឲ្យគេទៅ។ គាត់នឹកក្នុងចិត្តថា “តើនឹងអាចជួបកូនគាត់ម្ដងទៀតដែរឬទេ?” ហេតុអ្វីបានជាកូនប្រុសគាត់បះបោរយ៉ាងនេះ? កូនប្រុសបានចាកចេញទៅឆ្ងាយ ហើយសប្បាយរីករាយជាមួយនឹងលុយនិងមិត្ដភ័ក្តិរបស់គាត់។ គាត់បានចាយលុយគាត់យ៉ាងខ្ជះខ្ជាយ ហើយនិងធ្វើរឿងអាក្រក់ៗជាច្រើនថែមទៀតផង។ គាត់គិតថាអ្វីៗនៅពេលនេះគឺល្អណាស់សំរាប់គាត់ហើយ។ រហូតដល់មានពេលមួយលុយដែលគាត់ធ្លាប់មាន នោះអស់រលីង មិត្ដរបស់គាត់ក៏បានទៅចោលគាត់គ្មានសល់ម្នាក់ ដោយបន្សល់ទុកឲ្យគាត់នៅតែម្នាក់ឯងពោរពេញទៅដោយភាពឈឺចាប់និងភាពសោកស្ដាយ។ តើគាត់គួរធ្វើយ៉ាងណា? ពេលនោះគាត់បានជួបកសិករម្នាក់ ហើយបានបំរើនៅទីនោះ កសិករម្នាក់នោះបានឲ្យគាត់ទៅចិញ្ចឹមជ្រូក។ គាត់មិនបានទទួលអាហារគ្រប់គ្រាន់នោះទេ។ គាត់ឃ្លានខ្លាំងណាស់ស្ទើរតែដាច់ពោះ គាត់បានញ៉ាំចំណីរបស់ជ្រូក។ គាត់បានចាប់ផ្ដើមគិតពីរឿងអាក្រក់ទាំងអស់ដែលគាត់បានធ្វើ និងពីអ្វីៗដែលគាត់បានធ្វើដាក់ឪពុករបស់គាត់។ គាត់ក៏កើតទុក្ខខ្លាំងឡើងៗ។ ថ្ងៃមួយ គាត់បាននឹកចាំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ឪពុកគាត់ ហើយនិងសេចក្តីសប្បុរសរបស់ឪពុកគាត់ កាលគាត់រស់នៅផ្ទះជាមួយឪពុក។ គាត់គិតថា “តើខ្ញុំអាចត្រឡប់ទៅរកឪពុកខ្ញុំវិញបានដែរឬទេ? តើគាត់នឹងអត់ទោសចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានធ្វើដាក់គាត់ដែរឬទេ? តើគាត់នៅតែស្រឡាញ់ខ្ញុំដែរឬទេ? ខ្ញុំមិនសមនិងធ្វើជាកូនរបស់គាត់ទេ។ ខ្ញុំសុំត្រឹមតែជាអ្នកបំរើប៉ុណ្ណោះ បើគាត់ព្រមទទួលយកខ្ញុំ។ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានសំរេចចិត្តទៅផ្ទះឪពុកគាត់។ គាត់ចង់ដឹងថា តើឪពុករបស់គាត់នៅស្រឡាញ់គាត់ឬទេ។ ឪពុកបានរង់ចាំកូនរបស់គាត់ អស់រយៈពេលជាយូរតាំងពីកូនគាត់បានចាកចេញទៅ។ គាត់តែងតែគិតក្នុងចិត្តថា “តើកូនរបស់ខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញឬទេ?” ថ្ងៃមួយគាត់បានឃើញមនុស្សម្នាក់ពីចំងាយ “តើអាចជាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំដែរទេ?” គាត់បានរត់ទៅរកដោយលាដៃ ដើម្បីស្វាគមន៍ការត្រឡប់មកវិញ។ គាត់បាននិយាយថា “នេះជាកូនរបស់ខ្ញុំដែលបានបាត់ ប៉ុន្ដែឥឡូវបានរកឃើញវិញហើយ។” រឿងរបស់កូនប្រុសនេះគឺប្រៀបដូចជាយើងអញ្ចឹងដែរ។ យើងទាំងអស់គ្នាបានវង្វេងឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាឪពុកខាងឯវិញ្ញាណរបស់យើង។ យើងបានបាត់បង់ឱកាសជាច្រើន និងរបស់ល្អៗដែលទ្រង់បានឲ្យយើង។ យើងបានធ្វើអាក្រក់ជាច្រើន ហើយនិងបះបោរប្រឆាំងនឹងទ្រង់ថែមទៀតផង។ ថ្ងៃនេះ ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅឋានសួគ៌ចង់ឲ្យយើងទៅរកទ្រង់ ហើយទ្រង់កំពុងរង់ចាំយើងដោយលាព្រះហស្ថទាំងទ្វេរបស់ទ្រង់។
Iដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ព្រះយេស៊ូវជាមិត្ដរបស់អ្នក ខ្ញុំមានមិត្ដម្នាក់ គាត់គឺជាមិត្ដដ៏ល្អម្នាក់ដែលខ្ញុំពុំធ្លាប់មានពីមុនមក។ គាត់ស្មោះត្រង់និងសប្បុរស ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកស្គាល់គាត់ដែរ។ គាត់ឈ្មោះថា ព្រះយេស៊ូវ។ អ្វីដែលអស្ចារ្យនោះ គឺទ្រង់ចង់ក្លាយជាមិត្ដរបស់អ្នក។ សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំ បានប្រាប់អ្នកអំពីទ្រង់។ យើងនឹងសិក្សារឿងនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ព្រះគម្ពីរគឺជាសេចក្ដីពិត ពោលគឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ព្រះអង្គគឺជាម្ចាស់នៃឋានសួគ៌និងផែនដីហើយក៏ជាអ្នកបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះដែរ។ ព្រះយេស៊ូវ ជាបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះអង្គក៏បានបញ្ជូនព្រះយេស៊ូវមកលើផែនដីនេះដើម្បីធ្វើជាព្រះអង្គសង្រ្គោះនៃយើងរាល់គ្នា។ ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោកខ្លាំងណាស់ រួមទាំងអ្នកហើយនិងខ្ញុំ។ នេះជាហេតុធ្វើឲ្យទ្រង់បញ្ជូនកូនតែមួយរបស់ព្រះអង្គ គឺព្រះយេស៊ូវដល់អស់អ្នកណាដែលជឿលើទ្រង់ នឹងមិនត្រូវវិនាសឡើយ តែនឹងទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ព្រះយេស៊ូវប្រសូតនៅលើផែនដីជាទារក ឪពុកម្ដាយរបស់ទ្រង់នៅផែនដីឈ្មោះ លោកយ៉ូសែបនិងនាងម៉ារី។ ទ្រង់បានប្រសូតនៅក្នុងក្រោលសត្វ ហើយផ្ទំក្នុងស្នូក។ ព្រះយេស៊ូវចំរើនវ័យឡើងជាមួយនឹងលោកយ៉ូសែបនិងនាងម៉ារី ហើយទ្រង់បានស្ដាប់បង្គាប់ពួកគាត់ ទាំងពីរណាស់។ ទ្រង់មានបងប្អូនប្រុសស្រីលេងជាមួយនឹងទ្រង់។ ទ្រង់តែងតែជួយលោកយ៉ូសែប នៅក្នុងរោងជាងឈើរបស់គាត់។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវធំពេញវ័យ ទ្រង់បានបង្រៀនមនុស្សអំពីព្រះវរបិតាទ្រង់ដែលគង់នៅឋានសួគ៌។ ទ្រង់បានបង្ហាញពួកគេពីសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះដែលមានចំពោះពួកគេ។ ទ្រង់ប្រោសអ្នកជំងឺ ហើយជួយគេឲ្យរួចផុតពីភាពខ្វល់ខ្វាយផង។ ព្រះអង្គក៏ជាមិត្ដនៃក្មេងៗផងដែរ។ ទ្រង់ចង់ឲ្យពួកគេនៅក្បែរទ្រង់។ ទ្រង់ចំណាយពេលជាមួយពួកគេ ហើយក្មេងៗស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវណាស់ និងចង់នៅជាមួយទ្រង់ថែមទៀតផង។ ប៉ុន្តែមនុស្សមួយចំនួន មិនស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវទេ។ ពួកគេច្រណែនឈ្នានីសទ្រង់ហើយស្អប់ទ្រង់។ ពួកគេស្អប់ទ្រង់ខ្លាំងណាស់ រហូតដល់ចង់សំលាប់ទ្រង់។ មានថ្ងៃដ៏គួរឲ្យខ្លាចនិងរន្ធត់បំផុតមួយ ពួកគេបានសំលាប់ទ្រង់ដោយដំដែកគោលទ្រង់ភ្ជាប់នៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះយេស៊ូវមិនបានធ្វើអ្វីខុសសោះ ប៉ុន្តែទ្រង់បានសុគតជំនួសយើង ដោយព្រោះតែបាបដែលយើងរាល់គ្នាបានប្រព្រឹត្ត។ រឿងរបស់ព្រះយេស៊ូវពុំបានបញ្ចប់ជាមួយការសុគតរបស់ទ្រង់ទេ។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសទ្រង់ឲ្យរស់ពីសេចក្ដីស្លាប់! ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានឃើញទ្រង់។ ក្រោយមកទ្រង់បានយាងទៅឯនគរឋានសួគ៌វិញ។ ថ្ងៃនេះទ្រង់អាចឃើញអ្នក និងឮអ្នក។ ទ្រង់បានដឹងគ្រប់ការទាំងអស់ពីអ្នក ហើយទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះអ្នក។ គ្រាន់តែអ្នកចូលទៅរកទ្រង់ដោយអធិស្ឋាន ហើយទូលថ្វាយទ្រង់ពីគ្រប់បញ្ហាដែលអ្នកមាន ព្រោះទ្រង់ត្រៀមអង្គទ្រង់ជាស្រេចដើម្បីជួយអ្នក។ អ្នកអាចអោនក្បាលចុះ ហើយនិយាយទៅកាន់ទ្រង់នៅពេលណាឬកន្លែងណាក៏បាន។ ថ្ងៃណាមួយព្រះយេស៊ូវនឹងយាងមកម្ដងទៀត! នៅពេលដែលទ្រង់យាងមកវិញ ទ្រង់នឹងនាំអស់អ្នកណាដែលជឿទ្រង់ ទៅឋានសួគ៌ជាមួយនឹងទ្រង់មិនខាន។៚
នៅថ្ងៃទីមួយ ព្រះបានមានបន្ទូលថា «ចូរឱ្យមានពន្លឺឡើង» ដូច្នេះក៏មានពន្លឺឡើង។ ទ្រង់បានញែកពន្លឺចេញពីងងឹតហើយបានហៅថា ថ្ងៃនិងយប់។ នៅថ្ងៃទីពីរ ទ្រង់បានបង្កើតផ្ទៃមេឃ។ នៅថ្ងៃទីប្រាំ ព្រះបានបង្កើតសត្វស្លាបនិងត្រីទាំងអស់។ នៅថ្ងៃទីប្រាំមួយ ព្រះបានបង្កើតសត្វពាហនៈ ដែលដើរនិងលូនវានៅលើផែនដី ហើយទ្រង់បង្កើតឱ្យពួកវាបង្កើតកូនទៅតាមពូជវានិមួយៗ ព្រោះទ្រង់បង្កើតរបៀបនេះ ដើម្បីឱ្យមានវដ្តជីវិត។ ចាស់ក៏ស្លាប់ទៅ ហើយមានកូនថ្មីកើតមកទៀត ដើម្បីមកបំពេញវិញ។ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានបង្កើតរបស់សព្វសារពើមក ទ្រង់ទតឃើញទាំងអស់ថាល្អ។ ព្រះបានបង្កើតផែនដីជាទីលំនៅរបស់មនុស្ស ហើយមនុស្សគឺសម្រាប់គោរពថ្វាយបង្គំលើកដំកើងព្រះ។ ទ្រង់ក៏បានបង្កើតមនុស្សដើម្បីគ្រប់គ្រងនិងថែរក្សារបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើត។ ព្រះគម្ពីរបានចែងជាច្រើនទៀតពីប្រវត្តិនៃពិភពលោក និងមនុស្សជាច្រើនជំនាន់ទៀត តែនេះគឺជាកំណត់ត្រាពីអ្វីៗដែលបានចាប់ផ្តើមពីកាលដំបូងឡើយ។ ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សគ្មានអ្វីប្រៀបបាន ហើយទ្រង់បានបង្កើតរឿងអស្ចារ្យជាច្រើនទៀតដើម្បីឱ្យមនុស្សមានអំណរអរសប្បាយ។ ពរទារកទើបចាប់កំណើត មើលឃើញផ្កាស្រស់ស្អាត ឬមើលថ្ងៃរៀបលិចធ្វើឱ្យយើងគិតដល់ពីព្រះ ដែលទ្រង់ជាឪពុកនៃគ្រប់ទាំងអស់។ ទ្រង់ចង់ឱ្យអ្នកគោរពទ្រង់ក្នុងជីវិតអ្នក។ ទ្រង់មានអំណាចលើគ្រប់ទាំងអស់ ហើយទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក និងចង់ក្លាយជាព្រះសង្គ្រោះនិងជាមិត្តរបស់អ្នក។
ពាក្យស្រឡាញ់គឺជាពាក្យដែលអស្ចារ្យបំផុតនៅគ្រប់ភាសាទាំងអស់។ តើសេចក្ដីស្រឡាញ់នាំយកអ្វីខ្លះមកក្នុងចិត្ត៖ ភាពកក់ក្តៅ ចិត្តមេត្រី ការយល់ចិត្ដ ភាពសប្បុរស ឬក៏ការថែរក្សាដូចម្តាយចំពោះកូនមែនទេ? សំរាប់អ្នកវិញ តើអ្នកយល់យ៉ាងណា? តើពាក្យថាស្រឡាញ់មានន័យដូចម្ដេចចំពោះអ្នក? តើអ្នកចង់ទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់ឬទេ? តើអ្នកមានសេចក្តីស្រឡាញ់ឬទេ? ព្រះជាម្ចាស់ជាតួនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ នៅពេលដែលសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ សណ្ឋិតក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ទ្រង់អាចជួយអ្នកឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងចេះផ្ដល់នូវសេចក្តីស្រឡាញ់។ ប្រភពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ទាំងអស់គឺមកពីព្រះ។ “យើងរាល់គ្នាបានស្គាល់ ហើយក៏ជឿចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលព្រះទ្រង់មានដល់យើងដែរ។ ព្រះទ្រង់ជាតួនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ ឯអ្នកណាដែលនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់នោះ ក៏បាននៅជាប់ក្នុងព្រះ ហើយព្រះទ្រង់គង់នៅក្នុងអ្នកនោះដែរ” (យ៉ូហានទី១ ៤:១៦) គ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់ស្វែងរក ឬធ្លាប់ទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់ជោគជ័យពិតនោះទេ លុះត្រាណាតែអ្នកនោះស្វែងរកតាមរយៈព្រះអម្ចាស់។ ផ្ទុយពីសេចក្តីស្រឡាញ់គឺមានដូចជា៖ ការស្អប់ ការមិនទុកចិត្ត ភាពអាត្មានិយម និងការមិនចុះសំរុងនឹងគ្នា។ បើយើងគ្រាន់តែមើលទៅលើស្ថានភាពទូទៅនៅលើពិភពលោកនេះ និងនៅក្នុងគ្រួសារជាច្រើននោះ យើងពិតជាដឹងថាយើងត្រូវការសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង។ ចំណែកអ្នកវិញ តើអ្នកយល់យ៉ាងម៉េចដែរ? តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា ទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់ឬទេ? តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាមានការឈឺចាប់ក្នុងចិត្តរបស់អ្នក និងមានភាពឯកោមិនចេះអស់មិនចេះហើយ និងពុំធ្លាប់បានទទួលការថ្នាក់ថ្នមឬភាពកក់ក្តៅដែរទេ? ពេលខ្លះ តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាពុំមានអ្នកណាម្នាក់ចាប់អារម្មណ៍អំពីអ្នកដែរទេ? តើអ្នកកើតក្នុងគ្រួសារដែលមានឪពុកម្តាយមិនមានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាឬមិនស្រឡាញ់កូនៗមែនទេ? អារម្មណ៍ទាំងនេះ គឺធម្មតាទេនៅលើផែនដីនេះ ដែលមនុស្សទូទៅគិតថា “គឺមានតែអញ”។ ការឈឺចាប់គឺជាលទ្ធផលនៃភាពអាត្មានិយមរបស់គាត់ដែលចេះតែរំខានក្នុងចិត្តរបស់គាត់ជានិច្ច។ សេចក្តីស្រឡាញ់គឺមិនស្វែងរកតែប្រយោជន៍ និងបំពេញតែតម្រូវការរបស់ខ្លួននោះទេ ប៉ុន្តែក៏គិតអំពីផលប្រយោជន៍អ្នកដ៏ទៃផងដែរ។ មនុស្សជាច្រើនបានហៅ “ចំណង់ប្រាថ្នា” ថាជាសេចក្តីស្រឡាញ់តាមពិតទៅវាជាភាពអាត្មានិយម ពីព្រោះអ្នកនោះស្វែងរកតែភាពសប្បាយរីករាយសំរាប់បំពេញសេចក្តីត្រូវការផ្ទាល់ខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ។ រាល់ពេលមានទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិតយើង មិនមែនមានន័យថាព្រះមិនស្រឡាញ់យើងនោះទេ។ ពេលខ្លះ ព្រះបានអនុញ្ញាតឲ្យទុក្ខលំបាកកើតមានចំពោះយើង ដើម្បីជាប្រយោជន៍ឲ្យយើងចេះស្វែងរកទ្រង់ដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត។ ឪពុកឬម្ដាយណាដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ពិត គឺមិនគ្រាន់តែផ្តល់ឲ្យនូវអ្វីដែលកូនចង់បាននោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវចេះអប់រំណែនាំកូនដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់កូនៗរបស់ពួកគាត់វិញ។ សេចក្តីស្រឡាញ់គឺការលះបង់។ សេចក្តីស្រឡាញ់ពិតគឺស្វែងរកគុណសម្បត្តិរបស់អ្នកដ៏ទៃ។ សេចក្តីស្រឡាញ់គឺចេះផ្ដល់ភាពកក់ក្តៅ ការអាណិតអាសូរ និងចិត្តសប្បុរស។ បើសិនជាយើងមានក្តីស្រឡាញ់ពិត យើងនឹងប្រព្រឹត្តអ្វីដែលនាំមកនូវប្រយោជន៍សំរាប់អ្នកដ៏ទៃ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននិងទៅអនាគត។ ប្តីនិងឪពុកដែលមានក្ដីស្រឡាញ់ នឹងបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់និងភាពកក់ក្តៅដល់ប្រពន្ធនិងកូនៗរបស់គាត់។ គាត់នឹងលះបង់ពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ សំរាប់គ្រួសារគាត់ ហើយនិងចេះបង្កើតបរិយាកាសល្អៗ ព្រមទាំងធ្វើជាគំរូល្អសំរាប់ពួកគេជានិច្ច។ ប្រពន្ធនិងម្តាយដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ពិត នឹងគោរពប្តីព្រមទាំងណែនាំកូនៗរបស់ខ្លួនឲ្យយោគយល់គ្នា ទៅវិញទៅមក។ គាត់នឹងមានភាពសប្បាយរីករាយនៅក្នុងចិត្ត នៅពេលគាត់អាចជួយមនុស្សឬក៏ សមាជិកនៅក្នុងគ្រួសាររបស់គាត់បានទទួលបាននូវភាពកក់ក្ដៅ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានផ្ដល់គំរូដ៏អស្ចារ្យសំរាប់យើង នៅពេលដែលទ្រង់បានបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ដោយទ្រង់ព្រមសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បី ជំនួសបាបរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ បើអ្នកមិនដឹងថា ត្រូវចូលទៅរកព្រះអង្គយ៉ាងណានោះ សូមឲ្យអ្នកគ្រាន់តែបើកដួងចិត្តរបស់អ្នកដល់ទ្រង់ហើយទ្រង់នឹងឮ។ បើសិនជាអ្នកមានអារម្មណ៍ថាពិបាកឲ្យអ្នកជឿទុកចិត្តលើនរណាម្នាក់ឬ សូម្បីតែព្រះក៏ដោយចុះ នោះសូមទូលថ្វាយទៅព្រះអង្គ រួចសូមទ្រង់ឲ្យបង្ហាញផ្លូវដល់អ្នក។
កាលពីដំបូង….. មុនពេលអ្វីៗកើតមានមកលើផែនដីនេះ គឺមានព្រះជាម្ចាស់ ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះអង្គទាំងបីគឺរួមតែមួយមានន័យថា ទ្រង់គឺជាព្រះត្រៃឯក ហើយទ្រង់ក៏ជាអ្នកបង្កើតផែនដី និងអ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះផង។ ដោយសារសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សដូចជាព្រះអង្គផ្ទាល់ ហើយបានដាក់ពួកគេនៅក្នុងសួនច្បារដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ។ អ្វីៗដែលមាននៅក្នុងសួនច្បារនោះគឺល្អឥតខ្ចោះគ្មានទុក្ខវេទនាឬជម្ងឺអ្វីមកបំផ្លាញដល់មនុស្ស រុក្ខជាតិ និងសត្វនានានៅក្នុងសួននោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សមិនបានស្ដាប់តាមបង្គាប់ព្រះអង្គឡើយ។ ការមិនស្ដាប់បង្គាប់នេះហើយ ដែលបានកើតចេញជាអំពើបាប ហើយអំពើបាបនោះបានបំបែកមនុស្សអោយចេញឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់។បន្ទាប់ពីពួកគេបានបះបោរ និងមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះអង្គរួចមក ពួកគេត្រូវបាននិរទេសចេញពីទឹកដីដ៏សម្បូរសប្បាយ និងស្រស់ស្អាតនោះភ្លាម។ ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ទេវតាពីអង្គឲ្យនៅចាំយាមច្រកចូល ដើម្បីមិនអនុញ្ញាតឲ្យនរណាម្នាក់ចូលទៅក្នុងសួននោះបានឡើយ។ ព្រោះតែមនុស្សលោកបានឈប់គោរពនិងឈប់ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ដូច្នេះហើយ ទើបទុក្ខវេទនា ជម្ងឺ និងសេចក្ដីស្លាប់បានកើតមានឡើងនៅលើផែនដីយើងនេះ។ ផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្រោយពីមនុស្សលោកត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីសួនច្បារនោះ ព្រះអង្គបានបង្គាប់ពួកគេឲ្យយកសត្វជំទង់ដែលល្អឥតខ្ចោះ មកធ្វើជាយញ្ញបូជាដើម្បីលោះបាបពួកគេ។ យញ្ញបូជាដែលពួកគេបានថ្វាយនោះ មិនបានលាងសំអាតបាបរបស់ពួកគេនោះទេ ប៉ុន្តែវាជាការចង្អុលបង្ហាញផ្លូវឆ្ពោះទៅរកយញ្ញបូជាដ៏វិសុទ្ធ ដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យ។ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលសន្យាថា «ថ្ងៃណាមួយទ្រង់នឹងបញ្ជូនព្រះបុត្រារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវអោយយាង មកផែនដី ដើម្បីធ្វើជាយញ្ញបូជាលើកចុងក្រោយបង្អស់ដល់មនុស្សលោក»។ ម៉ារីនិងទេវតា ជិត៤០០០(បួនពាន់)ឆ្នាំក្រោយមក នៅទីស្រុកណាសារែ៉ត មានស្រីក្រមុំម្នាក់ឈ្មោះនាងម៉ារីបានរស់នៅទីនោះ នាងបានភ្ជាប់ពាក្យ ហើយក៏ជិតរៀបការជាមួយនឹងលោកយ៉ូសែប ដែលត្រូវជាគូរដណ្ដឹងថែមទៀតផង។ ថ្ងៃមួយមានទេវតាមួយអង្គបានបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះនាង ហើយបានប្រាប់នាងថា «នាងនឹងមានបុត្រដ៏ពិសេសមួយអង្គ។ ឪពុករបស់បុត្រនេះមិនមែននៅលើផែនដីនេះទេ ប៉ុន្តែបុត្រនោះគឺជាបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់វិញទេតើ! ហើយនាងត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា យេស៊ូវ។» ថ្ងៃកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ក្រោយពេលដែលទេវតាបានមកជួបលោកយ៉ូសែបនិងនាងម៉ារីហើយ ពួកគេក៏បានធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយទៅភូមិបេថ្លេហិម ដើម្បីបង់ពន្ធនានារបស់ពួកគេ។ នៅពេលពួកគេបានទៅដល់ភូមិបេថ្លេហិម នៅក្នុងក្រុងមានមនុស្សជាច្រើនពីគ្រប់ទិសទីស្នាក់នៅទីនោះ។ ពួកគេចង់រកកន្លែងស្នាក់នៅ ប៉ុន្តែគ្មានបន្ទប់ទំនេរសោះនៅក្នុងផ្ទះញាតិរបស់ពួកគេ ដូច្នោះពួកគេក៏បានទៅសំរាកនៅក្នុងក្រោលសត្វ។ យប់មួយព្រះអង្គម្ចាស់យេស៊ូវក៏បានប្រសូតនៅក្នុងក្រោលសត្វនោះទៅ។ នាងម៉ារីបានរុំព្រះបុត្រាតូចយេស៊ូវនឹងក្រណាត់ដ៏ស្អាតយ៉ាងណែន ហើយបានដាក់ទ្រង់ផ្ទំនៅក្នុងស្នូកសត្វ។ ពួកអ្នកគង្វាលចៀម យប់នោះឯង នៅទីវាលទួលមួយខាងក្រៅទីក្រុង ពួកអ្នកគង្វាលចៀមកំពុងចាំយាមចៀមរបស់ពួកគេ។ ភ្លាមនោះមានទេវតាមួយអង្គបានបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខពួកគេ ហើយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះបានចាំងចែងមកលើពួកគេផងដែរ។ ទេវតាប្រាប់ពួកគេថា «កុំខ្លាចអី ខ្ញុំនាំដំណឹងល្អមកប្រាប់រាល់គ្នា គឺជាដំណឹងល្អដែលនាំមកនូវក្ដីអំណរដ៏អស្ចារ្យសំរាប់មនុស្សលោកទាំងអស់។ នៅថ្ងៃនេះ មានព្រះអង្គសង្គ្រោះមួយអង្គបានប្រសូតហើយ ទ្រង់មានព្រះនាមថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញព្រះបុត្រាតូចមួយអង្គរុំនឹងក្រណាត់ផ្ទំនៅក្នុងស្នូក»។ នោះស្រាប់តែមានពួកទេវតាបរិវារជាច្រើនពីស្ថានសួគ៌មកនៅជាមួយនឹងទេវតានោះ ក៏ពោលសរសើរដល់ព្រះ។ ពួកទេវតាបានច្រៀងថា «សិរីសួស្ដីដល់ព្រះនៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយសេចក្ដីសុខសាន្ដនៅកណ្ដាលចំណោមមនុស្សនៅផែនដីដែលជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ទ្រង់»។ ពេលដែលពួកទេវតាបានហោះបាត់ទៅហើយ ពួកអ្នកគង្វាលបានទុកចៀមរបស់គេ ហើយបានរត់ទៅយ៉ាងលឿនតម្រង់ទៅភូមិបេថ្លេហិម។ នៅទីនោះពួកគេបានឃើញព្រះបុត្រាតូចដូចដែលទេវតាទើបបានប្រាប់ពួកគេ។ ពួកហោរា ហេតុផលចំពោះអំណោយទានរបស់ព្រះ